Vandaag was het de dag van de bezinning. De dag van rust, alles op een rijtje zetten en de afgelopen periode op mij laten inwerken en een plaats geven. Iedereen had een moment voor zichzelf nodig. De familie van Adi begon de ochtend met een kleine ceremonie en begon de ochtend met koffie. Voor de rest die ochtend wat gerust en gekuierd. Met Adi via de app overleg gehad. Rond twaalf uur op de motorscooter naar Adi gereden. Het was de eerste keer dat Rinjani niet bedekt was met een deken van wolken. Het was wat heiig, maar een prachtig gezicht om hem daar zo te zien staan. Want eerlijk is eerlijk, los van de vernietigende kracht die ze hebben dan zijn Mount Rinjani en Agung toch twee reuzen en staan daar als onoverwinnelijke koningen.

Het was prachtig weer maar ontzettend warm. Op verschillende plaatsen genoten de mensen van de zondag rust. Andere lieten de zondag voor wat het was en waren flink aan de slag gegaan. Zelfs de overheid stapte over zichzelf heen en stuurde in deze ondragelijke hitte drie betonmixers om de weg met een strook beton breder te maken. Ik zag de mensen allemaal glunderen en ze waren erg blij. Ze stapte op hun motorscooter waar 5 grote jerrycans aan hingen en gingen 3 kilometer verder, rijdende over de prachtig breder geworden weg, water halen om te koken, te douche en te wassen. Een belangrijk project van de overheid was afgerond.

Bij Adi aangekomen was er eerst het gebruikelijke begroeten en koffie. Daarna gewoon wat dagelijkse praat en overleg over hoe morgen materialen gekocht gaan worden. Er wordt in de Desa waar Adi en zijn familie woont hard gewerkt aan de opbouw. De puin wordt vrij gemaakt van hout en nog goede stenen. Het hout wordt weer gebruikt voor het nieuwe huis. De rest van de puin wordt systematisch op plekken rondom de woning gelegd. Wanneer het huis klaar is wordt er een fundering gegraven en een muur gemetseld. De puin wordt dan afgedekt met een laag beton.

Rond 1 uur voelde we de aarde onder onze voeten bewegen en gromde de berg. Het was een gevoel alsof je op een soort trilplaat stond. Later bleek het een kracht van 4.5 geweest te zijn en had verder geen gevolgen. We kunnen dan wel zeggen oh en och het was maar 4.5, maar mijn redenatie zegt mij dat wanneer ik telkens maar een beetje aan een elastiek trek, dan heeft dat elastiek op een bepaald moment niet veel meer nodig om te knappen.

9 september 2018